Οικονομική κρίση... Ηθική κρίση...
Είναι πραγματικά περίεργα τα συναισθήματα που βγαίνουν προς τα έξω όταν όλα όσα θεωρούσες δεδομένα τείνουν στην ανυπαρξία. Όταν ξαφνικά ξυπνάς και βλέπεις πως αυτά που ήθελες απλά δεν υπάρχουν. Μιά ιδέα είναι τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τα ακριβά ρούχα... Μια μόνο ιδέα.
Νοσταλγείς τις εποχές που ήσουν πιτσιρικάς και τίποτα απο όλα αυτά δεν σε ενδιέφερε. Οι φίλοι σου, ο κόσμος σου όλος. Και ενώ ώς τα 34 σου έμαθες να ζείς αναζητώντας το μέρος με το ακριβότερο κρασί, στα 35 σου ψάχνεις τις τσέπες των ξεχασμένων σου παντελονιών μήπως και βρείς ψιλά για ένα πακέτο τσιγάρα... Και εκεί ξεκινάνε όλα...
Εκεί καταλαβαίνεις πως όλα ήταν ψέμματα. Και δικαίως ξεγελάστηκες αφού ακόμη και όταν σου εξηγούσαν την κατάσταση, πάλι ψέμματα σου έλεγαν.
Ειδικά τώρα... Με διαφημίσεις του τύπου "αγαπάμε την Ελλάδα, καταθέτουμε και όσα μας έμειναν" νιώθεις το μεγαλύτερο κορόϊδο του πλανήτη. Αναρωτιέσαι ποιός πούστης μιλάει εκ μέρους σου. Αφού έπαψες να την αγαπάς εδώ και καιρό. Ένα κωλόπανο με μπλέ γραμμές και 2 τσολιάδες δεν σου λένε τίποτα. Θα μπορούσε να λέγεται και Ουγκάντα, Τουρκία, Τζατζικιστάν... Ποιός στ'αλήθεια δίνει σημασία στο όνομα;
Το θέμα είναι η επιβίωση. Στ' αρχίδια σου η Ελλάδα (και η όποια Ελλάδα...) όταν ζείς στην ανέχεια... Και όχι μόνο την οικονομική ανέχεια αλλά και την ηθική. Διότι όταν όλοι αυτοί που προασπίζονται την χώρα είναι αυτοί που την γαμάνε και εσύ το βουλώνεις επειδή σε διόρισαν σε μια ισόβεια θέση στο Δημόσιο με 700 ευρώ, είσαι όχι μόνο προδότης αλλά και συνένοχος και το χειρότερο... ΠΟΛΥ ΦΘΗΝΟΣ.
Είναι η στιγμή που γεννιούνται οι αντάρτες (το επίσημο Κράτος τους αποκαλεί "τρομοκράτες"). Και εσύ το τρώς το παραμύθι. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι "τρομοκράτες" κάνουν αυτό που χρόνια θα ήθελες και εσύ να κάνεις αλλά δεν έχεις το θάρρος... Να γίνεις δηλαδή ΑΝΤΑΡΤΗΣ και να πολεμήσεις τους πραγματικούς ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ.
"Μην μιλάτε γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα", "πληρώστε τώρα όσα έχετε αλλιώς ξεχάστε τα καλά γεράματα", "η ανεργία θα αυξηθεί, είσαι καλά και με 600 ευρώ"... Και αυτό πράττεις. Υπομένεις ξανά και ξανά μια ιστορία που σε κάνει να μοιάζεις με μυρμήγκι. Αλλά εσύ εκεί... Βλέπεις στις ειδήσεις τα κατορθώματα της ΕΛ.ΑΣ. και νιώθεις ανακούφιση που δεν θα σκάσει πια κάποια βόμβα στην Τράπεζα που βρίσκεται απέναντι στο σπίτι σου.
Προσπαθείς να κοιμηθείς ανακουφισμένος, αλλά κάτι δεν σ'αφήνει... Και όταν τα καταφέρεις να κοιμηθείς, ονειρεύεσαι να μην ξυπνήσεις... Πού θα βρείς ψιλά για τσιγάρα το πρωί;...
